Ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό, μια σταλιά γης, σαν νησοακρωτήρι, σμαράγδι θαρρείς ασπροντυμένο, γεμάτο στοχασμούς για τη παλιά αίγλη και λαμπαδηδρομία.Ρίο, Ασίνη, Αίπεια, Κορώνη.
Τέσσερα ονόματα, που λάμψανε πάνω σ’ αυτό το βραχίονα εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Ένα τόσο δα κομμάτι γης, που τόσα έχει να μας πει. Ακμές και πτώσεις, πανηγυρισμούς και οδυρμούς.
Η φύση κι ο χρόνος έφτιαξαν μια πανώρια ζωγραφιά, σαν να θελαν να τιμήσουν αιώνες ιστορίας, και το κάθε τι αυτής της ζωγραφιάς, παίρνει σώμα ψυχή, πνεύμα και πρόσωπο. Σαν ν’ αναπαύεται τώρα η παλιά αρχόντισσα σφηνωμένη πάνω στις πλαγιές του Κάστρου της, ρεμβάζει γαλαζοπράσινες και ασημένιες χαρές.
Αναλογίζεται μυριάδες περάσματα χαμένα μες στο κύμα. Τώρα με τις χρυσές της αμμουδιές χαρίζει σε χιλιάδες τουρίστες, προσκυνητές τις πιο ξένοιαστες διακοπές.
Είσοδος στην Κορώνη
Κακοσκάλι είναι η πρώτη γειτονιά της Κορώνης. Αριστερά ο Μεσσηνιακός κόλπος, σ’ ένα ειδυλλιακό γαλάζιο φόντο. Δεξιά ο λόφος Τουρλάκου, αιώνιος τυχερός θεατής στο φυσικό εξώστη.
Ο στενός δρόμος πλαισιωμένος από παλιά νοικοκυρόσπιτα και μαγαζιά κατηφορίζει και γρήγορα αναρωτιέσαι αν συνεχίσεις μπροστά ή πάρεις λίγο λοξά κι αριστερά τα γραφικά σκαλάκια. Πάντως όπως και να πας η Κορώνη σε προσμένει ανοιχτόκαρδα σα να ‘θελε να σε τιμήσει.
Κατεβαίνοντας τα λιθόστρωτα φαρδιά σκαλάκια, με νεοφυτευμένα δεντράκια, θα σε φέρουν ακριβώς στ’ αριστερά μπροστά στ’ αρχοντικό του οπλαρχηγού Καραπαύλου.
Ο μικρός αλλά ζωηρός δρόμος σμίγει με τη παραδοσιακή κεντρική πλατεία που είναι και η πιάτσα.
Εύθετος ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Δημητρίου, βασιλικός επτανησιακής τέχνης κτίστηκε το 1864. Το ρολόι είναι δωρεά του Μουδάκη το 1909.
